Animal Communication
Wat is Animal Communication
In zijn boek The Nature of Animal Healing bespreekt dierenarts Martin Goldstein een verschijnsel dat hij ‘weerklank’ noemt. Het viel Goldstein in zijn praktijk op hoe vaak het voorkwam dat dieren dezelfde ziekten en blessures hadden als de mensen bij wie ze woonden. Hij veronderstelde dat dit verschijnsel kon optreden vanwege de sterke empathische aanleg van die dieren.
Een andere mogelijkheid die hij overwoog, is dat de dieren hun mensen willen helpen door hun een spiegel voor te houden om in de mens aanwezige ziekte en disharmonie te laten zien.
De meeste dieren zijn zo open en liefdevol dat ze geen obstakels tussen zichzelf en mensen opwerpen. Ze worden als sponzen en absorberen onze energie. Zo kunnen ze agressief worden tegen mensen als wij angst of vijandigheid tegenover anderen koesteren, of depressief worden als wij dat ook zijn. Als ze dit doen, fungeren ze als een spiegel waarin wij kunnen zien dat we emotioneel uit ons evenwicht zijn, en ons zo de kans geven het evenwicht te herstellen. Dat kunnen ze bewust doen, als behulpzaam gebaar, of onbewust doordat ze in onze emoties verstrikt zijn geraakt.
Dieren imiteren ook vaak onze ziekten. Kijk maar eens goed naar de gezondheidsproblemen van uw dier. Als u vermoedt dat uw dier uw gezondheidsproblemen weerspiegelt, kunt u daar met hem over praten. Leg uit dat u het op prijs stelt als het dier het doet om u te helpen, maar dat u wilt dat het gezond en gelukkig is. Vraag het dier juist een voorbeeld van gezondheid en geluk te zijn, dat u kunt volgen.
Als u het gevoel hebt dat uw dier iets negatiefs in u weerspiegelt, of dat nu gedrag of ziekte is, kunt u met het dier praten om het te vertellen wat u het liever zou zien doen. Neem daarin uzelf onder handen door uw slechte gedrag te veranderen of uw gezondheid te verbeteren. Hier door verdwijnen de ermee samenhangende problemen in uw dier meestal ook.
Animal Communication wordt ook toegepast in het leren doorgronden van de psyche van het paard waarmee gewerkt wordt en die misschien op een bepaald moment een blessure heeft opgelopen dan wel ‘ongewenst gedrag’ heeft ontwikkeld. Een ander noemt het ‘het leren lezen van je paard’. Zodra je een paard kunt ‘lezen’ kan je er veel meer mee.
De meeste ruiters en trainers zijn echter meer bezig met het ontwikkelen van het fysieke deel en erg weinig met de psychische deel van het paard.